Patagonië, land van eindeloze bossen en meren...

Ellow,

Momenteel brengen we onze laatste dagjes door in het wondermooie Patagonië, het zuidelijke deel van Chili en Argentinië. Wij blijven enkel in Argentinië en gaan ook niet naar het uiterste zuidelijke punt van het continent wegens gebrek aan tijd en ook wel een beetje aan geld. Toch is het hier in San Carlos de Bariloche, met zijn 41 graden Zuiderbreedte, prachtig mooi om schitterende wandelingen te maken, iets wat we de voorbije dagen dan ook deden. Naast wandelen is deze regio ook een paradijs voor rafting, kajak, mountainbike en uiteraard skiën en snowboarden in de winter. Aangezien het hier momenteel zomer is, geen wintersport voor ons, toch niet op dit moment op dit continent... Bariloche heeft onder zijn inwoners vele voorvaderen van Zwitsers, Duitsters en Italianen waardoor het hier meer op Zwitserland gelijkt dan op een Argentijnse stad.

De afgelopen tien dagen brachten we enkele nachten door in nachtbussen om telkens 1000km of meer verder gedropt te worden, logisch om gigantische afstanden te doen in het tweede grootste land van Zuid-Amerika, ééntje dat ruwweg 1000 keer groter is dan België. We staken op 1 februari de grens Bolivië - Argentinië over en ondertussen hebben we na de eerste helft van februari al enorm veel gezien in dit schitterende land met ongetwijfeld de vriendelijkste mensen die we tot dusver al leerden kennen. Argentinië doet het stukken beter dan noorderbuur Bolivië en is op vele vlakken eerder een Westers land dan een Zuid-Amerikaans land. Prachtige natuur: woestijnen, canyons, watervallen, wijngaarden, pampas, meren, bergen,... konden we al bewonderen in deze mastodont waar slechts 40 miljoen mensen wonen. In elke stad waar we kwamen was er telkens wel één of ander hoogtepunt:
De ´Iguazu falls´ in het noordoostelijke puntje van het land aan de grens met Brazilië en Paraguay was tot dusver misschien wel het mooiste wat we te zien kregen in Argentinië.. Ik probeer zeker nog de foto´s online te zetten binnenkort.
De ´Iguazu falls´zijn wereldbekend en volgens kenners misschien wel de prachtigste watervallenreeks ter wereld, 2700 meter breed met sommige stukken tot 80 meter hoog.. en het moet gezegd, wij waren ook enorm onder de indruk van de gigantische kracht waarmee het water zich daar van de rotswanden stort. Je kunt zowel aan de Argentijnse kant als aan de Braziliaanse kant dit natuurfenomeen spotten en het was aan beide kanten even indrukwekkend, we hebben dus ook even de grens met Brazilië overgestoken... Het had de dagen voordien, en tijdens onze eerste bezoekdag aan het park, ook veel geregend waardoor er nog meer water dan anders naar beneden kwam.

In Salta, in het noordwesten van het land, huurden we voor twee dagen een auto om de regio te verkennen en zagen de meest gekke bergketens met verschillende kleuren, foto´s hiervan reeds op facebook.
Zoals gepost in het vorige bericht zijn we ook al in Mendoza gepasseerd, waar we een wijntoer deden met de fiets in de prachtige woestijnachtige regio aan de voet van de hoogste berg in Zuid-Amerika, de Aconcagua, 6900 meter. Hier bevindt zich dé wijnregio van Argentinië die dus ook tot bij ons bekend is.
Vanuit Mendoza ging het dus tot Bariloche waar we ondertussen al een vijftal dagen zitten en van hieruit straks een zoveelste nachtbus nemen richting Puerto Madryn, een stadje aan de Atlantische Oceaan en vlakbij een schiereiland gekend om zijn prachtige ´wildlife´, hopelijk kunnen we in deze tijd van het jaar veel beestjes waarnemen. Deze stad is ook onze voorlaatste stop op het Zuid-Amerikaanse continent alvorens via Buenos Aires terug te keren naar Belgenlandje.. In Puerto Madryn zijn we ook van plan om een auto te huren om zo op een gemakkelijke manier het schiereiland rond te ´reizen´.
Voila, jullie zijn wat meer op de hoogte van wat zich hier de voorbije weken min of meer afspeelde...
Tot snel, Joa