Patagonië, land van eindeloze bossen en meren...

Ellow,

Momenteel brengen we onze laatste dagjes door in het wondermooie Patagonië, het zuidelijke deel van Chili en Argentinië. Wij blijven enkel in Argentinië en gaan ook niet naar het uiterste zuidelijke punt van het continent wegens gebrek aan tijd en ook wel een beetje aan geld. Toch is het hier in San Carlos de Bariloche, met zijn 41 graden Zuiderbreedte, prachtig mooi om schitterende wandelingen te maken, iets wat we de voorbije dagen dan ook deden. Naast wandelen is deze regio ook een paradijs voor rafting, kajak, mountainbike en uiteraard skiën en snowboarden in de winter. Aangezien het hier momenteel zomer is, geen wintersport voor ons, toch niet op dit moment op dit continent... Bariloche heeft onder zijn inwoners vele voorvaderen van Zwitsers, Duitsters en Italianen waardoor het hier meer op Zwitserland gelijkt dan op een Argentijnse stad.

De afgelopen tien dagen brachten we enkele nachten door in nachtbussen om telkens 1000km of meer verder gedropt te worden, logisch om gigantische afstanden te doen in het tweede grootste land van Zuid-Amerika, ééntje dat ruwweg 1000 keer groter is dan België. We staken op 1 februari de grens Bolivië - Argentinië over en ondertussen hebben we na de eerste helft van februari al enorm veel gezien in dit schitterende land met ongetwijfeld de vriendelijkste mensen die we tot dusver al leerden kennen. Argentinië doet het stukken beter dan noorderbuur Bolivië en is op vele vlakken eerder een Westers land dan een Zuid-Amerikaans land. Prachtige natuur: woestijnen, canyons, watervallen, wijngaarden, pampas, meren, bergen,... konden we al bewonderen in deze mastodont waar slechts 40 miljoen mensen wonen. In elke stad waar we kwamen was er telkens wel één of ander hoogtepunt:
De ´Iguazu falls´ in het noordoostelijke puntje van het land aan de grens met Brazilië en Paraguay was tot dusver misschien wel het mooiste wat we te zien kregen in Argentinië.. Ik probeer zeker nog de foto´s online te zetten binnenkort.
De ´Iguazu falls´zijn wereldbekend en volgens kenners misschien wel de prachtigste watervallenreeks ter wereld, 2700 meter breed met sommige stukken tot 80 meter hoog.. en het moet gezegd, wij waren ook enorm onder de indruk van de gigantische kracht waarmee het water zich daar van de rotswanden stort. Je kunt zowel aan de Argentijnse kant als aan de Braziliaanse kant dit natuurfenomeen spotten en het was aan beide kanten even indrukwekkend, we hebben dus ook even de grens met Brazilië overgestoken... Het had de dagen voordien, en tijdens onze eerste bezoekdag aan het park, ook veel geregend waardoor er nog meer water dan anders naar beneden kwam.

In Salta, in het noordwesten van het land, huurden we voor twee dagen een auto om de regio te verkennen en zagen de meest gekke bergketens met verschillende kleuren, foto´s hiervan reeds op facebook.
Zoals gepost in het vorige bericht zijn we ook al in Mendoza gepasseerd, waar we een wijntoer deden met de fiets in de prachtige woestijnachtige regio aan de voet van de hoogste berg in Zuid-Amerika, de Aconcagua, 6900 meter. Hier bevindt zich dé wijnregio van Argentinië die dus ook tot bij ons bekend is.
Vanuit Mendoza ging het dus tot Bariloche waar we ondertussen al een vijftal dagen zitten en van hieruit straks een zoveelste nachtbus nemen richting Puerto Madryn, een stadje aan de Atlantische Oceaan en vlakbij een schiereiland gekend om zijn prachtige ´wildlife´, hopelijk kunnen we in deze tijd van het jaar veel beestjes waarnemen. Deze stad is ook onze voorlaatste stop op het Zuid-Amerikaanse continent alvorens via Buenos Aires terug te keren naar Belgenlandje.. In Puerto Madryn zijn we ook van plan om een auto te huren om zo op een gemakkelijke manier het schiereiland rond te ´reizen´.
Voila, jullie zijn wat meer op de hoogte van wat zich hier de voorbije weken min of meer afspeelde...
Tot snel, Joa

Mendoza

Eventjes snel melden dat ik de foto's (die toegevoegd waren op facebook) van wat commentaar heb voorzien, het zal misschien makkelijker zijn om te weten wat je ziet!!

Groeten uit Mendoza, aan de voet van de Aconcagua, met zijn 6900 meter de hoogste berg van Zuid-Amerika!!

Nog wat fotootjes: Bolivia en ARgentina!!

Buenas tardes uit Buenos Aires,

Om jullie optimaal op de hoogte te houden heb ik twee mappen met foto's op facebook gezet, de laatste sublieme reeks vanuit het zuidwesten van Bolivië, inclusief de zoutvlakten, aangevuld met een korte reeks eerste plaatjes uit het noordwesten van het geniale Argentinië! Onderstaande links leiden jullie hier naartoe:
http://www.facebook.com/album.php?aid=77824&l=393cf&id=638651554

http://www.facebook.com/album.php?aid=77830&l=a28e1&id=638651554

Groeten uit B.A. ... De laatste drie weken op Zuid-Amerikaanse bodem zijn ingegaan, op het programma staat er nog een rondreisje in het Zuidelijke deel van Argentinië tot in Patagonië! Ik hou u op de hoogte!!
Joa

Bolivië, armste land van Zuid-Amerika

Hellooooooooooooooooooow,



Na onze tweedaagse op het hoogst bevaarbare meer ter wereld staken we zonder problemen de grens Peru-Bolivië over en kwamen later op de dag aan in La Paz, de hoogste hoofdstad ter wereld. De overnachting op het Titikakameer was leuk, maar eerder toeristisch. We sliepen bij een lokale familie en 's avonds stond er een avondje 'Inca-disco' op het programma, voor alle foto's zie volgende link : http://www.facebook.com/album.php?aid=75205&l=c5fa3&id=638651554 , aangevuld met wat commentaar...

Het aankomen in La Paz was indrukwekkend aangezien we vanuit de hogergelegen voorstad 'El Alto' (van waaruit we een fenomenaal zicht hadden op de stad) de hoofdstad indoken.

La Paz is een heerlijke, authentieke stad van waaruit je schitterende tochten kunt maken in de bergen of de 'most dangerous road in the world' kunt afdalen met mountainbike...
Wat maakt Bolivië nu zo'n uitzonderlijke plaats? Het is de hoogste en meest geïsoleerde natie in het zuidelijke halfrond en het bevat zowel de koudste, warmste, windigste,... plaatsen ter wereld. Dus woestijnen, jungle, besneeuwde bergtoppen, zoutvlakten,... zijn allemaal in Bolivië aan te treffen. Hoewel Bolivië het armste land van Zuid-Amerika is, is het enorm rijk aan natuurlijke grondstoffen en heeft het meer dan 60% 'indigenous people' (inheemse, oorspronkelijke bewoners = inboorlingen) met meer dan 30 verschillende etnische groepen.

Bolivië heeft alles, behalve stranden...


Terwijl we ons nu al op Argentijnse bodem bevinden, onder de steenbokskeerkring, eerst even een overzicht van al het geks dat we deden en meemaakten in Bolivië!!


* 'The world's most dangerous road' afgedaald met de moutainbike : 64 km lang, afgedaald in drie uur, ongeveer 20 minuten actief op de trappers staan, de rest was jezelf naar beneden laten glijden, vanop een hoogte van 4700 meter tot op 1200 meter. Vriezend op het hoogste punt en een slordige 30 ºC op het laagste punt. Een gemiddelde van 26 voertuigen per jaar vliegt er over de rand van het 'bergpad' in de diepte, vandaar krijgt het deze fijne titel. De laatste jaren is er echter zwaar werk gemaakt van een alternatieve weg aan de andere kant van de vallei en sindsdien rijden slechts enkele zotte chauffeurs nog de berg op of af, terwijl er elke dag tientallen toeristen de route afdalen per mountainbike. De route is gemiddeld slechts 3.2m breed en uiteraard niet geasfalteerd. Als je over de rand gaat mag je er vrij zeker van zijn dat het met je gedaan is aangezien langs 80% van de weg een vrije val van 400meter zou volgen... Foto's te bezichtigen : http://www.facebook.com/album.php?aid=76798&l=1e86c&id=638651554

* Een bezoek aan Potosi, mijnstad in het zuiden van Bolivia, dat in de 17e eeuw kon concurreren met steden als Londen en Parijs door zijn 'Rijke Berg' (Cerro Rico). Deze berg wordt al eeuwenlang 'gepirateerd' door honderden mensen en wij zelf zijn ook een kijkje gaan nemen binnenin!! Geschifte taferelen en indrukwekkende werkomstandigheden, foto's op bovenste link!


* De grootste zoutvlakte ter wereld (12.103 vierkante km, meer dan 1/3 van België), in het zuiden van Bolivië, de 'Salar de Uyuni' één van werelds meest indrukwekkende zichten op een hoogte van 3653 meter. Wanneer de zoutvlakte droog is, is het een verblindende massa wit, vergelijkbaar met een gigantische sneeuwmassa, maar dan uiteraard van een ander kaliber. En we hadden geluk om de zoutvlakte op zo'n dag aan te treffen... Binnenkort hierover foto's op facebook!!

* Een bezoek aan San Pedro-gevangenis in La Paz, één van de weinige gevangenissen ter wereld die binnenin niet bewaakt wordt door bewakers maar door de gevangenen zelf, uiteraard kwamen we enkel in het meest elite-deel van de gevangenis...

Voila, dit is een greep uit de activiteiten van de voorbije weken. Ondertussen bevinden we ons al in Salta in Noord-Argentinië en hebben we morgen een leuke bustrip van 25 uur naar Puerto Iguazu op het programma om ginder de fantastische watervallen te gaan spotten! Meer hierover snel!

Groeten, Joa

Inca Trail en Machu Picchu!

Maatjes,

Ondertussen bevind ik me al op een duizelingwekkende hoogte van zo'n slordige 3800 meter aan de oevers van Lago Titikaka, het hoogste (commercieel) bevaarbare meer ter wereld en het op één na grootste meer van Zuid-Amerika. Dit meer vormt voor een stuk ook de natuurlijke grens tussen Peru en Bolivië.

Wat gebeurde de afgelopen week? Vooraleerst was er dus een vlucht gepland vanuit Arequipa, Peru's tweede grootste stad naar Cusco, voormalige Incahoofdstad tijdens het Incatijdperk. Die vlucht verliep via een ander stadje, Juliaca genaamd, waar we moesten landen (om mensen af te zetten en anderen op te pikken) en van daaruit verder naar Cusco gingen vliegen. De weersomstandigheden nabij Cusco waren echter enorm slecht waardoor het vliegtuig niet richting Cusco ging. Natuurlijk balen als een stekker omdat we hierdoor bijna een hele dag verloren, in plaats van zo'n half uur later te landen in Cusco dienden we onze bagage op te pikken en een bus te zoeken richting Incastad. Gelukkig konden we al snel een bus voor ons allemaal regelen en kwamen we in de late namiddag, zo'n 7 uur later dan gepland toe in Cusco.
Cusco is een schitterende stad die in 1532 veroverd werd door de Spanjaarden en dan ook heel wat Spaanse invloeden heeft naast de oorspronkelijke Incasfeer uiteraard.

Vorige woensdag vertrokken we dan eindelijk op missie richting Machu Picchu via de Inca Trail, de route die vroeger van Cusco naar Machu Picchu, dat hoogstwaarschijnlijk als enorm heilige plaats diende, liep. Uiteraard deden we niet de hele route vanuit Cusco naar M.P. te voet maar wel een stevige 49 kilometer verdeeld over 4 dagen!
Foto's gepaard met meer uitleg te vinden op volgende link:
http://www.facebook.com/album.php?aid=72465&l=c0fc3&id=638651554

Het was dus een heerlijke vierdaagse vol hoogtepunten met heerlijke landschappen, het klimmen tot een hoogte van 4200 meter, het opsnuiven van de oude Incasfeer met als absolute climax het aanschouwen van de prachtige Incaruines.

Foto's van Arequipa, Cusco en de fabelachtige Colca Canyon zijn te vinden op volgende link, helaas nog zonder commentaar, maar dit komt er binnenkort aan:
http://www.facebook.com/album.php?aid=72416&l=453a9&id=638651554

Morgen staat er een tweeedaagse op het Titikakameer op het programma waar we een aantal eilanden bezoeken (er liggen maar liefst 41 eilanden op dit meer) en de nacht doorbrengen bij een lokale familie op één van die eilanden. Op donderdag ruilen we dan dit schitterende land met zijn rijke cultuur en natuur voor Bolivië, een land van extremen, die we hopelijk zoveel mogelijk zullen waarnemen. Te beginnen met hoofdstad La Paz op 3900 meter boven zeeniveau.

Voila, de volgende update zal er waarschijnlijk een zijn uit het buurland.
Greets, Joa

Besneeuwde Andestoppen, fenomenaal!!

Nogmaals de beste wensen aan iedereen!! Ik probeer jullie wat meer op de hoogte te houden in de mate van het mogelijke!!

Zoals jullie op de fotos konden zien hebben we niet stilgezeten.

Na enkele dagen in Lima verbleven te hebben, tijdens de kerstdagen, zijn we verder zuidwaarts getrokken langs de kust om de wereldberoemde zandduinen van Huacachina te bekijken. Indrukwekkend allemaal, zoals de fotos wellicht weergeven! Gigantisch hoge zandduinen waar we met een 'dune buggie' opgevlamd hebben. En dat opvlammen mag je best letterlijk nemen want de lokale Peruanen die deze beestjes besturen vliegen echt over dit heerlijk natuurfenomeen! Je kan het vergelijken met een ritje in een Rollercoaster of de Vortex (voor de kenners) , met het enige verschil dat wij niet overkop gegaan zijn! Af en toe stopte onze buggie om wat fotomateriaal op te slaan of ons de mogelijkheid te geven om de duin naar beneden te 'boarden'. Jawel, geen snowboardje dit keer maar een zandboardje!! Op het eerste zicht moeilijker dan snowboarden maar dat was omwille van het feit dat het verschil tussen beide gigantisch groot is en dat we niet lang genoeg op onze zandplank gestaan hebben. Soit, al bij al een schitterende ervaring!

De volgende dag stonden de 'Islas Ballestas' op het programma, een nogal toeristische (uitgeperste) vaart met de boot rondom deze 'boogeilanden'(letterlijk vertaald). Deze eilanden worden ook wel de Galapagoseilanden voor de armen genoemd, maar waren toch wel zeker en vast de moeite waard (voor alle duidelijkheid: Galapagoseilanden = Ecuador). Zeevogels (oa pelikanen), zeeleeuwen, pinguins,... allemaal in grote getale, bevolken deze door de mens onbewoonde eilanden. Dit gaf natuurlijk zijn specifieke geurtje af toen we ernaast aan het varen waren, maar dus opnieuw een schitterende uitstap!!

Van daaruit zijn we dan naar 'the White City' (omwille van zijn gevels, gebouwd uit vulkaansteen) gekomen, Arequipa genaamd, tweede grootste stad van Peru op zo'n 2500 meter in de Andes (temidden van actieve en minder actieve vulkanen) waar we een heerlijke oudejaarsavond en nieuwjaarsdag hebben meegemaakt. En vandaag zijn we hier teruggekomen na een tweedaagse in de Andesketen: fenomenaal!!
Zoals de fotos hopelijk later wel zullen duidelijk maken! We vertrokken gisterenochtend op een hoogte van 2500 meter om enkele uren later over een bergkam van 4910 meter (!!) te passeren, indrukwekkend zoals gezegd en ook enorm voelbaar voor je lichaam: duizeligheid, stijgende hoofdpijn met stijgende meter, wat ademtekort door gebrek aan zuurstofdruk(evenveel zuurstof echter in de lucht als op zeeniveau!!), koude die we al lang niet meer gevoeld hadden... Deze kleine hoogtekwaaltjes zijn op te lossen door veel water te drinken en te kauwen op de befaamde coca-bladeren (het goedje waarvan men het witte goud, cocaine genaamd, nog steeds het belangrijkste exportproducht in Zuid-Amerika, maakt) of een thee-extract van die coca te drinken. Het smaakt niet echt maar het helpt wel en is in tegenstelling tot cocainegebruik niet illegaal, het blijft wel enkele maanden in je bloed rondzwerven maar in zodanig kleine hoeveelheid dat het niet strafbaar is!
We zijn in onze tweedaagse op grote hoogte opnieuw enorm veel tegengekomen: prachtige natuur, onze eerste wilde lama's gespot, alpaca's, vicuñas, andesvossen en uiteraard de wereldbekende condor! Deze ochtend hebben we ook een bezoekje gebracht aan de diepste canyon ter wereld (!!), de Colca Canyon, inderdaad dieper dan de Grand Canyon maar wel minder lang en minder breed. Op zijn diepste punt meet hij 3400 meter, dubbel zoveel dan de Grand Canyon. Wij hebben het diepste punt niet kunnen waarnemen, daarvoor heb je meer tijd nodig, maar konden wel een mooi hoogteverschil van zo'n slordige 1600 meter spotten, niet mis dus. Ik hoop dat mijn fotootjes wat gelukt zijn en dan laat ik jullie binnenkort meesmullen!!

Morgenochtend staat er een binnenlandse vlucht op het programma, van Arequipa naar Cuzco, vroegere Inca-hoofdstad en de vertrekplaats naar de beruchte ruines van Machu Picchu via de Inca-Trail die we volgende week dinsdag of woensdag zullen aanvatten. De Inca Trail belooft ook onvergetelijk te worden, vier dagen trekken (drie maal in tenten de nacht in de koude Andes doorbrengen) om dan op de vierde dag rond zonsopgang de ruines van Machu Picchu te mogen aanschouwen!!
Hierover meer volgende week!!

Joa

Allemaal een schitterend 2009 gewenst!!

En dit vanuit Arequipa, Peru op zo'n 2500 meter in de Andes. Deze ochtend na een nachtje bussen hier toegekomen en mijn eerste indruk is enorm positief over deze stad. Straks wacht ons een leuk oudejaar op een niet zo traditionele Belgische manier. Geen fondue, gourmet of Belgische koude voor ons vandaag (noch de komende dagen). Ik laat jullie zo snel mogelijk weten hoe we dat hier beleefd hebben!

Even een update via fotos op facebook van de afgelopen twee weken, klik op volgende link om ze te bekijken: http://www.facebook.com/album.php?aid=69725&l=0e121&id=638651554

Voila, geniet allen dus van de komende feestdagen en tot binnenkort!!
xx